از سالهای پایانی سده هجده میلادی و با ورود بریتانیایی های استعمارگر، بومیان استرالیا همواره هدف سیاست های ضد بشری این امپراتوری با هدف گسترش قدرت نظامی و اقتصادی و برقراری حکومت سفید بر آنها بوده اند. کارنامه عملکرد گماشتگان بریتانیا در استرالیا سیاهه از جنایت های بیشمار علیه مردمان بومی است تا حدی که آنان را تا مرز انقراض پیش برد. حملات گسترده به مناطق مسکونی، استفاده از سلاح های گرم در برابر بومیان بی دفاع، مسموم کردن منابع غذایی و آب بومیان و مهاجرت های اجباری به مناطق غیر قابل سکونت تنها بخشی از این جنایت های سازماندهی شده علیه بشریت هستند. منابع معتبر به موارد بیشماری از شکار بومیان به دست فاتحان بریتانیایی تنها با هدف تفریح اشاره کرده اند. در سال ۱۸۲۹ میلادی "رابرت منلی لیون" از اولین حامیان حقوق بومیان استرالیا در گزارش خود عنوان میکند که سربازان بریتانیا شکار بومیان را همچون شکار کانگورو یک ورزش سالم تلقی میکنند.
از سال ۱۷۸۸ و با آغاز حکومت بریتانیا تا سال ۱۹۱۱ جمیعت بومیان استرالیا از هفتصد و پنجاه هزار نفر به تنها سی هزار نفر کاهش پیدا کرده بود . کشتارهای گسترده و دست جمعی، مهاجرت های اجباری و شیوع بیماری های واگیردار که از اروپا به قاره جدید منتقل شده بود از عوامل اصلی این کاهش چشمگیر در جمیعت بومیان استرالیا است. جنایتی از بریتانیای کبیر که به طور قاطع لایق عنوان نسل کشی است. بنا به گزارش های تایید نشده در بسیاری از مواقع بومیان ناامید از شرایط زندگی فرزندان خود را جهت رهایی از آینده ای تاریک در خردسالی به قتل میرسانند.
منابع:
۱- Bourke, Michael J. "On the Swan: A history of the Swan district of Western Australia" (p. 68)
۲- https://www.wsws.org/en/articles/1999/09/geno-s07.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر