روبرت جرارد بابی ساندز رهبر جنبش اعتصاب غذا در سال 1981 بود و پس از مرگ وی موج جدیدی در میان جوانان ایرلندی برای کسب استقلال از بریتانیا آغاز گردید.
ساندز در سال 1972 به ارتش مشروط جمهوری ایرلند
(Provisional IRA)
پیوست. این ارتش در سال 1969 از ارتش جمهوری ایرلند و متعاقب برخی اختلافات
ایدئولوژیکی و تاکتیکی شکل گرفته بود و هدف آن کسب استقلال ایرلند شمالی از انگلستان
بود.
ساندز
در اکتبر 1972 بازداشت شده و متهم به
مالکیت چهار سلاح سبک شد که در خانه محل سکونت وی کشف شده بودند. وی در
آوریل 1973
به چهار سال زندان محکوم شده و در آوریل 1976 از زندان آزاد گشت. وی پس از
آزادی از زندان فعالیت خود را در جنبش استقلال‌طلبی ایرلند شمالی ادامه
داده و چند بار دیگر نیز محاکمه گشت تا اینکه در سال 1977 به جرم حمل سلاح
گرم به
14 سال زندان محکوم شد. وی این دوره 14 ساله را باید در زندان "اچ‌ام پریون
میز" که با نام
"لانگ‌کش" (Long
Kesh) نیز خوانده می‌شد
سپری می‌کرد.
اعتصاب غذای سال 1981 ایرلند (دومین اعتصاب غذای
زندانیان ایرلندی) با امتناع ساندز از غذا خوردن در 1 مارس 1981 آغاز گردید. ساندز
تصمیم گرفت که دیگر زندانیان نیز باید با فاصله زمانی از یکدیگر به اعتصاب
بپیوندند تا با بدتر شدن حال زندانیان در چندین ماه متوالی این جنبش در میان افکار
عمومی اهمیت یابد.
- خروج اشغال گران انگلیسی از قسمت شمالی ایرلند
- پوشیدن لباس غیرزندانی
- عدم کار اجباری
- حق اجتماع آزاد زندانیان و مطالعه و آموزش
- حق ملاقات هفتگی، داشتن نامه و بسته
- حق دریافت حکم همانند دیگر زندانیان
ساندز در 5 می 1981 پس از
66 روز گرسنگی در سن 27 سالگی در بیمارستان زندان لانگ‌کش درگذشت. در گزارش اولیه
پزشکی قانونی اعلام شد که دلیل مرگ ساندز و دیگر اعتصاب کنندگان "گرسنگی خود
تحمیلی" بوده است. اعتراضات خانواده‌های اعتصاب کنندگان باعث شد که این عبارت
به "گرسنگی" تغییر یابد. ساندز
اولین نفر از مجموع ده نفری بود که جان خود را برای کسب حقوق زندانیان سیاسی از
دست دادند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر